Θησείο 3/12/1944 : Οι μαχητές της Οργάνωσης Χ θυσιάζονται μαχόμενοι για να αποτρέψουν το κομμουνιστικό καθεστώς του ΕΑΜ στη χώρα

 

Νεαροί χίτες που επέζησαν μετά τη νικηφόρα μάχη των Δεκεμβριανών πάνω σε ταράτσα με απλωμένη την ελληνική σημαία και ξηλωμένο το σφυροδρέπανο του ΕΛΑΣ

Ο ιστορικός και στρατηγικός τόπος του Θησείου είχε καταστεί στην κυριολεξία η «φωλιά» των Χιτών. Η πλειοψηφία των κατοίκων ήταν εθνικιστές ενώ εκεί διέμενε και ο ίδιος ο Γρίβας (Νηλέως 1). Ήδη τον Σεπτέμβριο του 1944 με την σταδιακή αποχώρηση των  Γερμανών, οι Χίτες είχαν καταλάβει στρατιωτικά την περιοχή, με ένα μεγάλο τμήμα του να στρατωνίζεται σε δημοτικό σχολείο της περιοχής. Ο ΕΛΑΣ με 2 επιθέσεις στην περιοχή, τον Σεπτέμβριο και τον Οκτώβριο προσπάθησε να εξουδετερώσει την «Χ» χωρίς όμως αποτέλεσμα.  Ο ΕΛΑΣ Θησείου συνεχώς ενισχυόταν προετοιμαζόμενος για την τελική αναμέτρηση….

Μέσα σε αυτή την τεταμένη ατμόσφαιρα, εισήλθε στην Αθήνα η κυβέρνηση εθνικής ενότητάς του Γ. Παπανδρέου. Ο ίδιος  ο πρωθυπουργός αυτοπροσώπως πήγε στο Θησείο και ζήτησε την άμεση αποστράτευση της «Χ» και την κατεδάφιση κάποιων ασήμαντων οχυρωματικών έργων που είχαν γίνει. Βέβαια ο Θεμιστοκλής Τσάτσος, μέλος της κυβέρνησης και πρόεδρος της Δημοκρατίας το 1974, επισκέφτηκε και αυτός το Θησείο, συνεχάρη τον Γρίβα και μίλησε και σε συγκέντρωση των Χιτών στην Πλατεία Θησείου. Η κεντρική πάντως επιλογή του Παπανδρέου ήταν η αποφυγή και της παραμικρής πρόκλησης στους κομμουνιστές. Ήθελε, και ήταν λογικό, μια αναίμακτη απελευθέρωση και μια τίμια συνεννόηση με την Αριστερά.

 Αυτό όμως ήταν αδύνατον. Ο πειρασμός της ανάληψης της εξουσίας για τους κομμουνιστές του ΕΑΜ ήταν μεγάλος. Τα μικρά στρατιωτικά τμήματα που διέθετε η κυβέρνηση (Άγγλοι, Ορεινή Ταξιαρχία «Ρίμινι», Χωροφύλακες), φάνταζαν αδύναμα να αντιπαρατεθούν με την υπεροπλία του ΕΛΑΣ. Η ρήξη έλαβε χώρα όταν οι κομμουνιστές αρνήθηκαν να αποστρατευθούν και να παραδώσουν τα όπλα, υπαναχωρώντας από τις συμφωνίες που είχαν υπογραφεί. Στο συλλαλητήριο της Αριστεράς στις 3.12.1944, έπεσαν πυροβολισμοί στο άοπλο πλήθος από Κυβερνητικό κτίριο μετά από επίθεση σε αυτό από ένοπλους αριστερούς που βρίσκονταν στο πλήθος. Η μάχη για την Αθήνα ξεκινά…

Το μεσημέρι της 3ης Δεκεμβρίου του 1944 στην περιοχή του Θησείου υπήρχαν μόνο 120 Χίτες με δέκα αξιωματικούς λόγω της διαταγής της κυβέρνησης για απομάκρυνση των Χιτών που στρατωνίζονταν σε παρακείμενο Δημοτικό Σχολείο. Μια δεύτερη ομάδα Χιτών υπεράσπιζαν 2 φυλάκια στην οδό Σόλωνος, ενώ επίσης Χίτες στελέχωσαν την μονάδα Εθνοφρουράς που σχημάτιζε πρόχειρα η κυβέρνηση. Η κομμουνιστική πίεση στο Θησείο, ξεκίνησε με σποραδικούς πυροβολισμούς το μεσημέρι. Το απόγευμα έλαβε χώρα συντονισμένη κομμουνιστική επίθεση από τέσσερις κατευθύνσεις, με κυριότερη αυτή του Αστεροσκοπείου. Η επίθεση ήταν σφοδρή και έλαβαν μέρος συνολικά 3.000 κομμουνιστές. Οι Χίτες με επίκεντρο το σπίτι του Γρίβα, είχαν μετατρέψει το Θησείο σε φρούριο-ασπίδα της αμυντικής προσπάθειας των κυβερνητικών. Οχύρωσαν την περιοχή με οδοφράγματα από άμμο και σίδερα και ετοιμάστηκαν για το μεγάλο βάρος της επίθεσης. Προσπάθησαν αν και πολύ λίγοι σε αριθμό, να εμποδίσουν όσο ήταν δυνατό, τους ΕΛΑΣίτες να φτάσουν στη βουλή και να καταλύσουν τη δημοκρατία.

Σε όλες τις κομμουνιστικές επιθέσεις των πρώτων ημερών παρά την συντριπτική αριθμητική και υλική υπεροχή των αντιπάλων τους, πολέμησαν γενναία, με αυτοθυσία μέχρι το θάνατο. Γνώριζαν άλλωστε ότι σε περίπτωση ήττας δεν θα υπήρχε έλεος για κανέναν. Οι κομμουνιστές έκαναν επιθέσεις με μένος, κατά κύματα, αλλά ανοργάνωτα. Οι Χίτες αντίθετα ήξεραν και είχαν οργανώσει επιτυχημένα την τοποθεσία ενώ είχαν και το πλεονέκτημα ότι ήταν υπό κάλυψη. Αλλά δεν περιορίστηκαν μόνο σε άμυνα. Διεξήγαγαν 2 επικές αντεπιθέσεις καταλαμβάνοντας 2 εχθρικές θέσεις, ένα πολυβολείο των κομμουνιστών επί της οδού Γαλάτειας καθώς και τον λεγόμενο από τους ΕΛΑΣίτες τότε, «στοιχειωμένο πύργο». Το δεύτερο τμήμα των Χιτών όπως είπαμε είχε επανδρώσει 2 κρίσιμα φυλάκια στην οδό Σόλωνος. Εκεί αμύνθηκαν οι Έλληνες της Χ ηρωικά κατά των επιθέσεων των κομμουνιστών για τέσσερις κρίσιμες ημέρες. Στις 8 Δεκεμβρίου οι υπερασπιστές των φυλακίων είχαν απώλειες το ήμισυ της δυνάμεως τους και πλήρη έλλειψη πυρομαχικών, ύδατος και τροφίμων.

Αποφάσισαν να απαγκιστρωθούν την νύχτα υποχωρώντας «ταράτσα-ταράτσα», κάτι που τελικά επετεύχθη χωρίς απώλειες. Πολύτιμη ήταν και η επέμβαση του 2ου Λόχου των ηρωικών Χιτών στην λυσσαλέα μάχη του Συντάγματος Χωροφυλακής στου Μακρυγιάννη. Εκεί οι Χίτες επάνδρωσαν θέσεις στην Λεωφόρο Συγγρού όπισθεν των επιτιθέμενων κομμουνιστών ανακουφίζοντας τους ηρωικούς Χωροφύλακες που ως τότε είχαν δεχτεί την μεγαλύτερη πίεση (πάνω από 10.000 ένοπλοι κομμουνιστές επιτέθηκαν συνολικά). Για δύο μέρες οι Χίτες του Θησείου σταμάτησαν τους κομμουνιστές του ΕΑΜ στον τομέα του Θησείου και έδειξαν ότι δύσκολα θα ηττηθούν. Χωρίς την απελπισμένη αυτή άμυνα οι κομμουνιστές θα βάδιζαν ως το Σύνταγμα και θα συνελάμβαναν τον Γ. Παπανδρέου και την ελληνική κυβέρνηση. Οι 2 αυτές ημέρες έδωσαν την ευκαιρία στον στρατηγό Σκόμπυ να οργανώσει τις δυνάμεις του και να ανταπεξέλθει στις κομμουνιστικές επιθέσεις.

Την επόμενη ημέρα Βρετανικές δυνάμεις περισυλλέγουν τους λίγους ηρωικούς Χίτες που είχαν απομείνει χωρίς πυρομαχικά, αντικαθιστώντας τους. Χαρακτηριστικό της σφοδρότητας της αναμέτρησης στο Θησείο ήταν ότι η «Χ» είχε το ήμισυ της δυνάμεως της σε νεκρούς και τραυματίες, ενώ οι αντίστοιχες απώλειες των ΕΛΑΣιτών ανήλθαν σε 750 νεκρούς και τραυματίες. Γενικά η συμβολή της «Χ» και των χωροφυλάκων του Συντάγματος Μακρυγιάννη στην ελληνική νίκη ήταν κρίσιμη, λόγω κυρίως του παθιασμένου μίσους των κομμουνιστών εναντίον τους που τύφλωνε την ηγεσία τους. Έτσι ο Σιάντος, ο Μπαρτζώτας και οι άλλοι ερυθροί ηγέτες των κατσαπλιάδων, αντί να παρακάμψουν εύκολα τους δύο θύλακες εθνικιστικής αντίστασης και να βαδίσουν ήσυχα ως το Σύνταγμα για να συλλάβουν την κυβέρνηση Παπανδρέου, διέταζαν άσκοπες, πρόχειρες και ανοργάνωτες επιθέσεις αυτοκτονίας των οπαδών τους κατά οχυρωμένων σημείων. Διαβάζοντας τα κομμουνιστικά αρχεία της εποχής αντιλαμβάνεται τις εμμονές της ηγεσίας τους και την πλήρη απώλεια ελέγχου και αυτοκυριαρχίας τους. Όλες οι κομμουνιστικές αναφορές για τα «δεκεμβριανά» κάνουν λόγο για χιλιάδες ένοπλους Χίτες που ξεφύτρωναν σαν μανιτάρια παντού, για φανταστικές κομμουνιστικές νίκες εις βάρος τους, για καταυλισμούς Χιτών στον Πειραιά, για θύλακες Χιτών σε αθηναϊκά ξενοδοχεία που εξολοθρεύτηκαν, Χίτες στην Καισαριανή κτλ.

 Ο φόρος αίματος της «Χ» ήταν πολύ βαρύς. Δεκάδες νεκροί στο πεδίο της τιμής σφράγισαν με το αίμα τους την ελευθερία της Ελλάδος από το «Σιδηρούν Παραπέτασμα» που ήδη είχε αγκαλιάσει τα υπόλοιπα Βαλκάνια. Αυτός ο φόρος αίματος ήταν διπλός γιατί κατά την διάρκεια της κατοχής της Αθήνας από τον ΕΛΑΣ, η τρομοκρατική κομμουνιστική οργάνωση ΟΠΛΑ εξετέλεσε δεκάδες μέλη της «Χ» ανάμεσα σε άλλους εθνικόφρονες πολίτες, σε ένα άνευ προηγουμένου όργιο αίματος και ερυθρής τρομοκρατίας. Όταν οι παραζαλισμένοι Έλληνες αστοί στις κρίσιμες μέρες του Δεκέμβρη κλείδωναν τις πόρτες των σπιτιών τους και έσφιγγαν το μαξιλάρι στο κεφάλι τους, αυτοί οι λίγοι άνδρες με πίστη και ανδρεία όρθωσαν το ανάστημα τους κατά των παραστρατημένων από απατηλά συνθήματα, συμπατριωτών τους. Όχι στη Λήθη! Τιμή και Δόξα, στους αληθινούς Ήρωες μας! Δόξα και Τιμή στον στον Γρίβα και τους μαχητές της Εθνικής Οργανώσεως Χ!

 Λεωνίδας Κιουρτσίδης 

Ιστοριογράφος - Ερευνητής 

πηγές από Νίκος Αππελαίος